Het Corona virus, hoe dient ons dit?
Wat ik zie in de luchtfoto die ik vanavond nam?
Een karper vanop zijn rug, links? En een (ver)woeste(nde) libelle larve, rechts?
Ze wroeten flink in de grond, onze aarde en leefomgeving,
en werpen daarbij flink wat stof op.
Dit blog misschien ook wel. Ik merk het dan wel. Maar delen is helen. En dat is wat ik graag doe,
Ten geleide
Ik werk graag met inspiratie kaarten. Voor mij is dat hét middel om de gezamenlijke energie die ik voel in een sessie met cliënt of vriend(in) ook te kunnen duiden, te (doen) verwoorden. Ik gebruik dit ook voor mijn eigen vragen. Dit keer heb ik dat gecombineerd met het medicijn-wiel
Mijn vraag:
Een menselijk drama maar voorbij dat drama: Hoe dient het gebeuren rond het corona virus mij, ons, de mensheid, de natuur?
Ik trok een paar dagen terug een aantal kaarten (zie foto). En aarzelde best lang om dit te delen. Het is nieuw voor me om dit publiekelijk te doen. En dus spannend. Maar hé, die comfortzone hebben we inmiddels allemaal al wel verlaten?
Ik denk dat ik hiermee, met mijn duiding, en wellicht aangevuld met die door jou, woorden geef aan de collectieve energie die ik voel (en jij misschien ook?).
Mijn eigen duiding, maar ik ben ook benieuwd naar die van jou:
(de kaarten zie je in de volgende foto in meer detail)
In het noorden (de stilte en de kou van de winter, bezinning en spirituele energie) zie ik een soort van gek en gemotoriseerd virus die met een lampje en een lijst in zijn hand, zijn verwoestende :( werk doet. Het noorden, de winter, is de voorbereiding van de lente, is nódig voor die lente, dat nieuwe begin: geeft dit virus de mensheid toch ook een boodschap, maken we dit, weliswaar noodgedwongen, toch ook tot een kans?
Geeft dit virus de mensheid toch ook een boodschap, maken we dit, weliswaar noodgedwongen, toch ook tot een kans?
In het oosten (lente, een nieuw begin, inspiratie, geboorte) De samenleving aldus ontwricht (boven in het oosten) en ontdaan van de bouwsels die niet langer dienend zijn, afgevoerd worden, maatschappelijke structuren die niet langer of nooit werkelijk dienend waren. Een nieuw begin ontstaat van daaruit, onderste kaart in het oosten: Een nieuw begin waar muziek in zit, het klinkt overal in door, het klinkt vér door. Het biedt ons toch ook een kans!
In het zuiden (creatie, groei en bouw, oogst) wordt onder zwaar en moeizaam werk (de vrouw, gebukt onder het juk) een nieuwe aarde of samenleving, nieuwe structuren en normen ontworpen en gebouwd die goed zijn voor ons en onze leefomgeving, waar we blij van worden: haar schaduw is die van een zingende, zwangere vrouw! De basis die kan worden neergezet is vol, zwánger (!), van nieuwe kansen en mogelijkheden!
De basis die kan worden neergezet is vol, zwánger (!), van nieuwe kansen en mogelijkheden!
Naar het westen, in het westen (werk is volbracht, overweging en integratie van ervaringen, loslaten van het oude), wanneer het werk volbracht is, zal er geschiedenis zijn geschreven, of nieuwe normen en waarden, leefregels, zijn ontworpen (onderste kaart in het westen). Vanuit vele stromingen kwamen die ideeën. Vanuit veel principes en disciplines ontstaan die nieuwe leefregels. We hebben dan (we vonden weer) met succes (de bokaal) nieuwe vleugels om als mensheid te vliegen, vleugels die de oude, vermoeide, afhangende vleugels vervangen die gebroken waren, vleugels die niet langer meer voor ons werkten (bovenste kaart in het westen) en mogen daar de oude normen en waarden, die ons niet langer dienstbaar zijn of zelfs nooit waren, ook echt loslaten. Móeten die wel loslaten. Gedwongen door de reactie van de natuur op ons als huidige samenleving….
Het hart <3, vanuit het hart <3, de hoop!
De centrale boodschap? Die bevindt zich in de kern. Het hart <3, vanuit het hart <3 : De waarschuwing, of liever de kans die dit virus ons brengt: De oude geïndustrialiseerde en vervuilende maatschappij, de roofbouw plegende maatschappij op mens en natuur, gericht op productie vanuit 'het' kantoor, de op dit moment daadwerkelijk verlaten productie omgeving die we ons en de natuur als maatschappij hebben gerealiseerd, wordt vervangen door een meer natuurlijke omgeving (doel), waar we duurzaam en in onderlinge harmonie leven en produceren als een efficiënte mierenkolonie die in harmonie met, en met respect voor, onze natuurlijke leefomgeving, de aarde en wat dies meer zij, werkt en leeft in balans met elkaar.
Naast het drama, zit er tóch ook een hoop, een kans in dit dramatische gebeuren
De kans: Een duurzaam en duurzame ontworpen samenleving in harmonie met de natuur. In plaats van de vervuilende en roofbouw plegende samenleving, die niet lang meer houdbaar (b)lijkt. Tenslotte hebben we maar één aarde, en met die ene aarde moeten we het doen. Schouders er onder: op naar die duurzame samenleving! Het wordt moeilijk, het wordt hard werken. Maar hé, het is beter dan energie te verliezen in onderlinge disharmonie en oorlog. Samen de schouders er onder. Dit virus lijkt ons als mensheid al te verenigen, getuige de vele saamhorige initiatieven over de hele wereld en ons land. Een kans dus!
Delen is helen
Voor wat het waard is, ik besluit dit maar te delen,
En merk vanzelf wel of het groeit. Of niet.
Het is de collectieve energie zoals ik die zelf voel en verwoord.
Spannend. Dat wel. Want dit is geheel nieuw voor mij.
Om dat ook publiekelijk te delen.
En toch weet ik, ervaar ik, al langer in de praktijk:
het werkt zoals het werkt,
Al weet ik niet hoe het werkt,
Het is wat het is,
Aan ons om te dromen wat het toch óók kan zijn!
Ik zie de effecten van het virus, het drama, de ontwrichting, als een dramatisch harde waarschuwing aan de mensheid, die ons tevens toch ook nog een kans biedt. One more try?
Als altijd, benieuwd naar je reactie!
In lak'ech