Lieve vrouw, beste man,
Al millennia lang bouw ik, man, vooral een wereld van macht en pracht, bouw ik vanuit ego, gróóts en niets ontziend.
Miskende ik, ontkende ik, de kracht van vrouwelijke intuïtie en gevoel. Onderdrúkte ik die zelfs lang, bande ik die uit mens en maatschappij, onderdrukte ik, meer en meer, de vrouwelijke energie en intuïtie.
Bracht ik mezelf en jou in de waan dat vooral pleasen, behagen, het zoeken naar genot mij sterkte in mijn doelen. Maar wat realiseerde ik in al die millennia, op deze manier?
Een wereld waarin mededogen en zorg slechts moeizaam groeit, is een wereld van vooral niets ontziende macht en pracht, met slechts bar weinig menselijk gevoel. Een wereld die inmiddels uit zijn voegen barst. Té groot. Een wereld die roofbouw pleegt op zijn natuurlijke habitat. Een wereld van veel onderlinge wedijver en strijd, wantrouwen en angst. Té liefdeloos.
Een wereld die het niet redt. Goed bedoeld, maar de plank gruwelijk mis geslagen. Bouwen zonder werkelijke liefde en wederzijds respect, het leidt tot niets.
Ik mis de vrouwelijke energie, de vrouwelijke zorg vanuit liefde in hetgeen ik bouw, jouw zorgzaamheid, jouw intuïtie, jouw felheid waarmee je die verdedigt, en waarmee je mijn ego durft te confronteren: ik mis je vrouwelijke energie, als in de zorgzaamheid van een leeuwin die haar kroost voedt, als in de ongetemde felheid van een leeuwin die haar kroost beschermt tegen álles wat het bedreigt.
Als een leeuwin, die de confrontatie niet schuwt, en haar ruimte inneemt wanneer haar omgeving wordt bedreigt, wanneer haar kroost wordt bedreigd. Díe vrouwelijke energie, te vinden in zowel man maar vooral in vrouw, díe mis ik.
Inmiddels worden onze normen en waarden en maatschappelijke structuren, onze ‘collectieve energie’, vooral bepaald door mannelijke eigenschappen, gebouwd zonder liefde als doel, gebouwd vanuit ongeleid ego: groot, groter, grootst. Zonder de vrouwelijke energie en intuïtie bouwen wij als een ongeleid projectiel, bouwen we een ongeleid projectiel.
Die vrouwelijke waarden mogen nu worden hersteld. Broodnodig! Zodat we het gebouwde projectiel in goede banen kunnen gaan leiden. Naar een wereld van gedeeld vertrouwen, naar een herstel van onderlinge vrijheid, naar een wereld van harmonie. Een wereld waarin we weer harmonieus met elkaar en onze natuurlijke habitat kunnen leven. Zónder roofbouw! In alle vrijheid en harmonie.
Ik mis de vrouwelijke energie en zorgzaamheid in onze maatschappij. En roep op om haar alle ruimte te geven die zij nodig heeft om haar kracht en aanwezigheid te herstellen. Zowel in jou, man (beperk haar niet, ontken haar niet), als vooral ook in jou, vrouw (neem de ruimte voor zover je dat nog niet doet, handel onbevreesd en eis op wat je daartoe nodig hebt).
Handel daarbij vooral naar eigen inzicht en zéker onconventioneel indien nodig: neem de ruimte die jij nodig hebt. Volg niet de huidige (vooral ego gerichte) conventies, normen en waarden maar volg je innerlijke kompas: moedig en onbevreesd als die van een leeuwin die haar kroost en habitat verzorgt en verdedigt, en die intuïtief wéét wat ze nodig heeft en daar moedig naar handelt, volledig bewust van haar angst om al het potentieel goede te verliezen, en dus moedig wanneer ze daadwerkelijk naar haar intuïtie en gevoel durft te handelen.
De wereld kan er alleen maar beter op worden…niets meer te verliezen op dit punt en moment in tijd.
Lieve vrouwelijke kracht en intuïtie, in vrouw én man: ontdoe je van je ketenen, word je óngeremde uitbúndige zelf, herstel je vrouwelijke kracht, je zorgzaamheid voor dierbaren, je omgeving. Vrouw, wijs ons, man, het pad dan zorg ik, man, dat ik dát bouw.
Het is tijd.
In lak'ech
Comments